ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΑΝ ΟΜΑΛΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΤΑΡΑΧΤΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΠ΄ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ? ...

Υπάρχει ένα σοβαρό θέμα που συνδέεται με τον άνετο και αναίμακτο τρόπο με τον οποίο αποχώρησαν από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί κατακτητές οι στρατιωτικές δυνάμεις των οποίων χωρίς ιδιαίτερη κάλυψη από αέρος διήνυσαν επί μέρες ολόκληρο τον κορμό της Ελλάδας ως τα σύνορα χωρίς να υπάρξει κάποια σημαντική συμπλοκή. Το γεγονός, που δεν αμφισβητείται, δείχνει πως πίσω του κρύβεται μεγάλο παρασκήνιο που όμως καθώς φαίνεται σκοπίμως δεν έχει επαρκώς φωτιστεί ως τις μέρες μας. Ο γνωστός ερευνητής αυτής της περιόδου Βάσος Π. Μαθιόπουλος, αναφέρει πως σε συνάντηση που είχε ο ίδιος αμέσως μετά τον πόλεμο στη Χαϊδελβέργη με τον υπουργό της Πολεμικής και Βιομηχανικής Παραγωγής του Χίτλερ ΄Αλμπερτ Σπέερ, ο συνομιλητής του τον βεβαίωσε πως υπήρξε συμφωνία μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας τον Αύγουστο του 1944 στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας γιά την εκκένωση της Ελλάδας από τα γερμανικά στρατεύματα χωρίς να υπάρξει βρετανική "ενόχληση". Αντάλλαγμα θα αποτελούσε οι Γερμανοί να παραδώσουν τη Θεσσαλονίκη αμαχητί στους ΄Αγγλους ώστε αυτοί μαζί με την Αθήνα να ελέγχουν και ολόκληρη τη Μακεδονία αμέσως μετά την έξοδο των Γερμανών από την Ελλάδα. Στη βάση αυτή άλλωστε είχε συνταχθεί και το συμμαχικό σχέδιο "Manna" σύμφωνα με το οποίο οι ΄Αγγλοι θα αποκτούσαν αμέσως μετά τον πόλεμο τον πλήρη έλεγχο της Ελλάδας. Πέρα όμως απ΄αυτό οι ΄Αγγλοι επιθυμούσαν να κρατηθούν αξιόμαχες και συγκροτημένες οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις για να χρησιμοποιηθούν μέσα απο συμφωνίες παρασκηνίου κατά των ρωσικών στρατευμάτων που προωθούνταν απ΄τη Ρωσία ταχύτατα στην Κεντρική Ευρώπη. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει έγγραφο του Ανώτατου Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας με ημερομηνία 6.9.1944 προς τον Γερμανό Στρατιωτικό Διοικητή Θεσσαλονίκης- Αιγαίου Alexander Lohr με το οποίο τον ... καθησυχάζει ότι η αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από τη Θεσσαλονίκη θα γίνει ομαλά και αδιατάραχτα ...
(Σημ. Στο βιβλίο μου "ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ... εν θερμώ" , τομος Β΄ σελ.870-872 έχω πλήρη αναφορά στο σοβαρό αυτό θέμα)
(21.10.2017)